Het leek zo’n goed idee, allemaal samen voor een veilig en voorspoed brengend werelddeel.
Er ging echter iets mis, maar wat dan ?
Om te beginnen zagen we in Nederland jarenlang hetzelfde, bij een impopulaire maatregel schoven onze politici die in de schoenen van Brussel. Bij meer aanvaardbare maatregelen was het hun eigen verdienste. Zo creëerde men een gevoel dat de eigen regering toch het best voor de eigen bevolking kon opkomen. Dit speelde natuurlijk niet alleen in Nederland. De toon voor nationalisme was gezet. Dat werd nog bevorderd door het voortdurend geklaag over luie Grieken, luie Italianen en Spanjaarden. Daarbij kwamen de bedreigers van onze werkgelegenheid uit het voormalig Oostblok. Dat we zelf een waterhoofd aan financiële instellingen hadden waardoor we bijna omvielen werd vergeten. Nederland wordt voortdurend door Brussel op de vingers getikt wegens het niet implementeren van regels. Bij enig onderzoek blijken die regels vnl te gaan over bescherming van de bevolking, zoals de stikstofrichtlijn, de ammoniakuitstoot, het fijnstof. Een puur Nederlands schandaal over de hoge dioxineconcentratie in paling werd nooit aangepakt. In Frankrijk, waar ook paling met een te hoge dioxineconcentratie werd aangetroffen werd de vangst, het vervoer en de verkoop in de betroffen gebieden direct verboden en pas weer toegestaan toen de concentratie weer onder het toegestane niveau kwam. De bestrijding van de Q-koorts heeft ook te wensen overgelaten. De problemen in Griekenland waren zeer welkom om de aandacht af te leiden van de problemen die na 2008 hun intrede deden en die nog steeds niet opgelost zijn. Sommigen dachten wel na en probeerden oplossingen aan te dragen zoals Urgenda, Ons Geld, Stichting Full Reserve, de acteursgroep die “Door de bank genomen” speelde en nog vele anderen. Dat zou een bedreiging kunnen worden voor onze politici. Een oude truc werd uit de kast gehaald, verdeel en heers. De ouderen zouden zich alle voordelen hebben toegeëigend en de jongeren in de kou laten staan, de migranten zouden onze banen inpikken, Islamieten waren eigenlijk nooit geïntegreerd. Zo werden verschillende bevolkingsgroepen tegen elkaar opgezet. Hiervan krijgt meestal Wilders de schuld, maar de overigen doen hier net zo hard aan mee. Intussen moeten mensen die werkloos zijn meer hun best doen om aan het werk te komen en worden miljoenen uitgegeven aan reïntegratieprojecten, controle en allerlei stimulerende maatregelen om te laten zien dat de overheid zijn best doet. Maar aan de andere kant vergroten veel maatregelen het arbeidspotentieel, zoals de verhoging van de AOW-leeftijd, het herkeuren van Wajongers, terwijl de enige manier om de economie te stimuleren vergroting van de koopkracht is. Die neemt alleen toe als er spanning op de arbeidsmarkt komt zodat salarissen omhoog gaan en juist dat wordt tegengewerkt. Ook flexibilisering bevordert slechts het ruilen van de een voor de ander, meestal goedkoper en daardoor koopkracht ondermijnend.
Dat Griekenland zucht onder een enorme schuldenlast komt niet zozeer door hun verkwisting als wel door het redden van West-Europese banken. Niet meer dan 20% van de leningen is naar de Griekse overheid gegaan, de rest ging linea recta naar terug naar banken. De voorwaarde tot privatisatie van staatseigendommen op het laagste punt van de markt is een fout die nooit meer hersteld kan worden.
We klagen nu over de stakingsbereidheid van de Fransen, maar die zien waarschijnlijk wat wij nog steeds niet zien, de ondermijning van de arbeidsmarkt en dan voornamelijk het lage en middenniveau.
Zoals het in Nederland gaat gaat het ook in andere landen, men geeft elkaar de schuld en krijgt een hekel aan elkaar.
Zolang wij nog steeds instituten als het IMF, de Wereldbank en de ECB omarmen zal het ons, de bevolking, niet beter gaan. Als u er anders over denkt komt u maar met argumenten.
